Sąd Najwyższy w dniu 16.02.2021 r. w sprawie o sygn. akt: III CZP 11/20 podjął ważną uchwałę w sprawie tzw. kredytów frankowych. Ma ona znaczenie dla sposobu rozliczeń stron przy uznaniu przez sąd umowy za nieważną.

Dotychczas istniały dwa odmienne stanowiska dotyczące rozliczenia uznanej za nieważną  umowy kredytu indeksowanego lub denominowanego do waluty CHF. Pierwsze z nich
tzw. teoria salda, polega na tym, że sąd w momencie wydawania wyroku dokonuje potrącenia wzajemnie przysługujących roszczeń. W sytuacji, gdy kredytobiorca spłacił mniej niż sam otrzymał od banku w ramach umowy kredytu to nie przysługuje mu roszczenie zwrotu dotychczas zapłaconej kwoty. W sytuacji, gdy kredytobiorca spłacił więcej niż faktycznie otrzymał od banku to przysługuje mu zwrot różnicy pomiędzy kwotą spłaconą na rzecz banku, a kwotą wypłaconą mu przez bank.

Druga z teorii tzw. teoria dwóch kondykcji zakłada, iż przy unieważnieniu umowy kredytu zarówno kredytobiorcy jak i bankowi przysługują dwa osobne roszczenia o zwrot świadczenia nienależnego. Kredytobiorca który spłacił daną kwotę tytułem spłaty kredytu może domagać się jej pełnego zwrotu, jak również bank może domagać się zwrotu wypłaconego kredytobiorcy kapitału kredytu.

Sąd Najwyższy przesądził, że w przypadku unieważnienia umowy kredytu, sąd orzekający powinien dokonywać rozliczenia w oparciu o teorię dwóch kondykcji. Uchwała ta stanowi kolejne korzystne rozstrzygnięcie dla kredytobiorców, pozwala ona na dochodzenie sumy wszystkich spłaconych rat - bez większych obaw związanych z ewentualnym oddaleniem powództwa o zapłatę.

Klientów zainteresowanych prowadzeniem spraw dotyczących kredytów frankowych serdecznie zapraszamy do zgłoszenia się ze swoją umową kredytową w celu dokonania jej oceny wstępnej pod kątem możliwości uzyskania korzystnych orzeczeń i określenia warunków współpracy.